babası ölmüştü, Tommy Amca ölmüştü, anneside belki ölüyor olabilirdi. burada, Arcadia plajında da ölümü hissediyordu Jack. Morgan Amca'nın telefonlarından geliyordu ölümün sesi. bu sayfiye yerinin mevsim sonundaki ölgünlüğü, melankolisi kadar belirgin bir şey değildi bu duygu. çevredeki varlıkların dokusunda vardı. okyanustan esen rüzgarın kokusunda vardı. korkuyordu... uzun zamandır hep korkmuştu... burada, bu sessiz yerde bulunmak yallnızca bunun farkına varmasına yol açmıştı. belkide ölümün I-95 yolu boyunca onlarla beraber geldiğini, gözlerini kısarak arabayı sürdüğünü, sigara dumanları arasından ona radyoda güzel bir müzik bulmasını söylediğini anlamasına yardımcı olmuştu.
babasının bir zamanlar kendisine, "sen yaşlı bir insan kafasıyla doğdun"
martılar yukarıdaki gri havanın içinde dönüyorlardı. sessizlikte hava kadar griydi. annesinin göz altlarında giderek belirginleşen halkalar kadar ölümcüldü.
0 yorum:
Yorum Gönder